‘Pleegouderschap verrijkt je leven én dat van het kind’

Het is de Week van de Pleegzorg (van 6 tot 13 november). Een week waarin álle pleeggezinnen extra in het zonnetje worden gezet. Als blijk van waardering voor hun inzet en zorg. Woensdagochtend bezocht wethouder Jeroen Huizing een pleeggezin in de gemeente Coevorden om hen een taart te overhandigen. Het verhaal van deze pleegvaders is intens, maar bovenal met enorm veel liefde voor het kind. 

“Het vraagt veel, maar het is het dubbel en dwars waard. Als je zo’n prachtige opdracht kunt volbrengen waar het kind de rest van zijn leven profijt van heeft, dat is toch fantastisch?!” De pleegvaders stralen wanneer zij deze woorden uitspreken. 

Dubbel gevoel

Zes jaar geleden werden beide mannen (die liever niet met hun naam vermeld worden) voor het eerst vader. Ze kregen een dochter. Vier jaar later kwam er een tweede kindje, “omdat we voelden dat daar ruimte voor was in ons gezin.” Ze kozen dit keer heel bewust voor een pleegkind. Ze volgden de pleegzorgcursus en al snel was er een match. Geen kindje met een onveilige thuissituatie, zoals meestal, maar een nog ongeboren baby. De zwangere vrouw koos voor een vrijwillige plaatsing van haar baby bij pleegouders omdat ze er zelf niet voor kon zorgen. In augustus 2022 werd het jongetje geboren, dat ze 24 uur later al konden ophalen. “Nee, dat was zeker geen feestje. Het was moeilijk om de baby bij de moeder weg te halen. Het voelde heel dubbel”, blikt een van de heren terug.  

Early Life Stress

Het ging bovendien al snel niet goed met hun pleegzoon. Hij huilde en gilde voortdurend en strekte zoveel dat ze uiteindelijk bij de kinderarts belandden. Die stelde Early Life Stress vast, veroorzaakt door de stressvolle zwangerschap van de biologische moeder. Wat volgde was een heftige periode van zorg, maar de beide vaders gingen voor hem door het vuur. “Wij liepen als het ware als papa-apen continu met ons babyaapje tegen ons aan. Direct contact met hem was nodig voor herstel. Het was zwaar, maar we wisten waar we het voor deden. En we zijn hierin fantastisch begeleid door een gespecialiseerde kinderfysiotherapeut. Zonder haar kennis en hulp hadden we dit niet gered.”  

Met hun schijnbaar onvermoeibare inzet en met ondersteuning van hun netwerk, wisten ze resultaat te bereiken. “We zagen langzaamaan verbetering.” Terwijl hun leven op dat moment al behoorlijk op zijn kop stond, kwam daar geheel onverwacht bovenop dat de moeder aangaf uit te willen laten zoeken of zij toch niet zelf voor haar kind mocht gaan zorgen. Een traject waaraan de Raad van de Kinderbescherming en ook de kinderrechter te pas kwam, volgde. “Het zaadje dat hij misschien bij ons weg moest, was geplant. Die onzekerheid was erg zwaar.” 

Toen het jongetje 1,5 jaar oud was, kwam er gelukkig duidelijkheid. Hun zoon mag definitief bij hen blijven. Maar het mooiste nieuws: het gaat boven verwachting goed met hun pleegzoon, die inmiddels 2 jaar is. “Het is een vrolijke, blije boef.” 

Rouwproces

Bijzonder is dat het contact met de moeder, hoe lastig dit soms ook was voor iedereen, altijd in stand is gebleven. “Het was voor haar ook een rouwproces”, zeggen ze begripvol. De papa’s vinden het belangrijk dat hun zoon zijn moeder kent en sturen haar wekelijks filmpjes en foto’s en moeder en zoon zien elkaar maandelijks.

Ze zijn het er over eens: “What doesn’t kill you makes you stronger.” Terugblikkend noemen ze het een zware, maar ook mega-leerzame periode. “We zijn heel trots op hoe goed het gaat. We kunnen daar nu juist dubbel en dwars van genieten.” Wat zij willen zeggen tegen anderen die nadenken over het pleegouderschap? “Je moet opvoeden leuk vinden en vooral om kunnen gaan met heftige emoties. Maar het is bovenal een prachtige opdracht.” Ze hopen daarom dat meer pleegouders zich aanmelden. “Want elk kind verdient een warme plek in een gezin. En ja, het pleegouderschap verrijkt je leven!”